,jpeg/001/148/092/1280x720.3.jpg)
,jpeg/015/297/254/1280x720.7.jpg)
,jpeg/004/081/604/1280x720.7.jpg)
,jpeg/010/729/217/1280x720.6.jpg)
,jpeg/004/265/796/1280x720.6.jpg)
,jpeg/006/463/677/v2/320x180.233.jpg)
,jpeg/013/741/719/1280x720.9.jpg)
,jpeg/013/856/861/1280x720.5.jpg)
,jpeg/014/729/907/v2/320x180.212.jpg)
,jpeg/007/590/925/1280x720.2.jpg)
,jpeg/010/820/133/1280x720.2.jpg)
මේ කෙල්ල නම් හරිම නිර්භීත වේදනාවන් දරන්න පුලුවන් ශක්තිමත් කෙල්ලක්. ප්‍රින්සිපල් එයාට වේවැල් පාර දෙන බව කියන කොට එයා හිනාවෙලා ඒක පිලිගන්නවා. එයා කොහොම පැන්ටි එක උඩට විතරක් නෙවි නිරුවත් තට්ටම්වලට වදින තද වේවැල් පාරවල් මෙච්චර ගනනක් ඉවසන් ඉන්නෙ කොහොමද කියලා මට නම් හිතා ගන්න බැහැ. අපි ඉස්කෝලෙ කොල්ලො විධියට ඒ දවස්වල වේවැල් පාර කෑවෙ කලිසමෙන් විතරක් නෙවි යට කලිසමෙනුත් වැහුනු පස්ස පැත්තටයි. ඒත වේදනාව නම් උහුලන්න බැහැ. වේවැල දකින කොටම අපි වෙවුලනවා. වේවැල් පාර දෙන මිස්ගෙ හෝ සර්ගෙ කීම නැතිනම් අපි පාරෙන් පාරට පස්ස පැත්ත අතගානවා.
ඒ වගේ ම සමහර දේවල් ටිකක් විනෝදයි. මම කලින් කියපු අපේ 9 හා 10 ශ්‍රේනි භාර මිස්ට වයස 40ක් විතර ඇති. එයා ලස්සනයි. හොදට වැඩුනු සිරුරක්, විශේෂයෙන් ම හොදට වැඩුනු උකුලක් තිබුනා. එයා ඇන්දෙ සුදු සාරිය. වැඩුනු උකුල නිසා සාරිය අස්සෙන් එයා යටට ඇදපු පැන්ටියේ දාර හොදට පේනවා. අපි කට්ටියකට වේවැල් පාර දෙනකොට වේවැල් පාර කන්න පෝලිමේ ඉන්න කොට එයා අපට පිටුපාල පෝලිමේ ඉස්සරහින් ඉන්න කොල්ලන්ට වේවැල් පාර දෙනකොට එයාගෙ සාරිය අස්සෙන් පේන පැන්ටියේ දාර බලමින් අපි විනෝද වෙන්නෙ තව ටිකකින් පස්ස පැත්තට කන්න වෙන තද වේවැල් පාරවල් අමතක කරමින්.
මේ කෙල්ල ඇදන් ඉන්න සුදු පැන්ටිය දැක්කාම මතක් වෙන්නෙ සාමාන්‍යයෙන් ලංකාවෙ ඉස්කෝලෙ කෙල්ලො යටට අදින්නෙ සුදු පාට පැන්ටි තමයි. අපේ කාලෙ නම් බොහෝ කෙල්ලො ඇන්දෙ ගෙදර මහන පැන්ටීස්. මේ දන්නෙ කොහොමද කියල අහන්න එපා. අපේ ඉස්කෝලෙ තිබ්බෙ මුහුදු බඩ ප්‍රදේශයක. එතනට නිතරම සුලං එනවා. ඉතින් කොච්චර වත හුලං පාරවල්වලට කෙල්ලන්ගෙ සුදු ගවුම් හා යට සායවල් උඩ ගිහින් ඒ ගොල්ල යටට ඇදන් ඉන්න පැන්ටීස් අපි දැකල තියෙනවා. ඒ විතරක් නෙවි, පන්තියෙදි පිටි පස්සෙ පේලිවල ඉන්න කෙල්ලන්ගෙ පැන්ටීස් ඒ ගොල්ල වාඩිවෙලා ටිකක් හුලං වදින්න කකුල් පලල් කරන් ඉන්න කොට ඉස්සරහ පේලිවල ඉන්න අපි බොරුවට පෑනක් බිමදාල ඒවා අහුලන්න වගේ පහත් වෙලා ඕන තරම් දැකලා තියෙනවා. කෙල්ලොත් ඒක දන්නවා. හැබැයි දන්නෙ නැතිව වගේ ඉන්නවා.
Klassischer Schulmädchen-Rohrstock
263,980 98%
Hard thrashing of mature schoolgirl over desk.
vor 10 Jahren
Kommentare
27
Zum Kommentieren bitte anmelden oder registrieren
අපේ ඉස්කෝලෙ 9 හා 10 ශ්‍රේනි භාර මිස් ගැන තව දුරටත්. එයා ලමයින්ට කතා කරන කොට බරපතල වැරදි කරපු ලමයින්ට පවා, කතා කරනනේ කාරුනිකව, දුවේ පුතේ කියලා. එයාගේ වේවැල්යා පාරවල් විතරයි සැර. ඒ සැර නම් ඉවසන්න බැරි තරම්. සාමාන්‍යයෙන් පන්තියට ඇවිත් කියනවා, ඊයේ ඉස්කෝලෙ ආවෙ නැති දුවල පුතාල තමන්ගෙ තොරතුරු පොත් අරගෙන එන්න කියලා. තොරතුරු පොත කියන්නෙ ලමයාගෙ නම, ලිපිනය, දෙමව්පියන්ගේ හෝ භාරකාරයාගේ නම සහ ආදර්ශ අත්සන මුල් පිටුවේ ම තියෙන පොතක්, ඉස්කොලේ ආවෙ නැති වුනාම පසුදින ඉස්කෝලෙ යන කොට කලින් දින නාපු කාරනාව ලියලා අම්මගේ තාත්තගේ හෝ භාරකාරයාගේ අත්සන ගහන්න වගුවක් ඒ පොතේ තියෙනවා. ඉතින් ඒ වගේ පොත් අරගෙන එන ලමයිගේ ඒ පොත් මිස් චෙක් කරනවා. කලින් දිනේ නාපු කාරනාව ලියලා ගහල තියෙන අත්සන ආදර්ශ අත්සනත් එක්ක චෙක් කරනවා. ඒ වගේ ම රෙජිස්ටරයෙන් චෙක් කරනවා. කලින් දිනේ නෑවිල්ල අද ආපු ලමයි හැමෝම තොරතුරු පොත් අරගෙන තමන් ලගට ආවද කියලා. එහෙම පොත් අරගෙන නෑවිල්ල බොරු කරොත් දඩුවම බරපතලයි. කවුරුහරි ඇවිල්ල තමන්ට එහෙම පොතේ හේතුව දෙමව්පියන්ට කියලා ලියාගෙන අත්සන් ගහගෙන එන්න අමතක වුනා කිව්වත් කිසිම සමාවක් නැහැ. එතකොට පාරවල් ගාන අඩුවෙනවා විතරයි - එතකොට පාරවල් දෙකයි. බොරු කරොත් හතරයි. එතැනදිත් එයා කතා කරන්නෙ හරිම කාරුනිකව, උදාහරනයක් විධියට කොල්ලන්ට කියනවා හොදයි පුතා ඔයා දැන් අනිත් පැත්ත හැරිලා මේ ගුරු මේසෙ අල්ල ගන්න. හරියට තෑග්ගක් දෙනවා වගේ. පාරවල් දීලා ඉවර වෙනකන් අත් දෙක එහෙමම තියා ගන්න කියලා අනතුරු අගවන්නෙත් කාරුනිකව. ඊට පස්සෙ මුලින් වේවැල පස්සට තියලා දෙතුන් පාරක් තට්ටු කරලා කීස් හඩින් එයාගේ ඔලුවටත් උඩින් යන්න උස්සලා දෙනවා වේවැල් පාරවල් දෙකක් පස්ස පැත්තට තරු විසිවෙන්න. කෙල්ලන්ට නම් ඒ වගේ වැරදිවලට අත් දෙකට දෙක ගානෙ හතරක් ගහනවා. ඒ පාරවලුත් හරිම සැරයි. හැබැයි කෙල්ලෙකුට එයාගෙ කාර්යාලයට එන්න කියල කිව්වොත් කවුරුත් දන්නාව ඒ පස්ස පැත්තට වේවැල් පාර දෙන්න කියලා. එහෙම එයාගෙ කාර්යාලයට ගිහින් පස්ස පැත්තට වේවැල් පාර කාල එන කෙල්ලො ගොඩක් එන්නේ ඇස්වල කදුලු පුරවගෙන. පන්තියට ඇවිල්ල ඩෙස් එකට ඔලුව ගහගෙන ඉන්නවා සමහර විට පීරියඩ් එකක් ම. ලැජ්ජාවට කතා කරගන්න බැරුව. ඒ වේලාවට පන්තියේ උගන්වන ගුරුවරුත් මොනවත් කියන්නෙ නැහැ. මටත් එක පාරක් කලින් දවසෙ පාසල් ආපු නැති කාරනාව පොතේ ලියාගෙන එන්න අමතක වෙලා, පස්ස පැත්තට වේවැල් පාරවල් දෙකක් මිස්ගෙන් කෑවා. එදත් මම සාමාන්‍යයෙන් හොද ලමයෙක් වීම සමාවට කාරනාවක් නෙවි කියන එක කියලා තමයි මිස් කිව්වෙ, ඒක නිසා පුතා ඔයා දැන් අනිත් පැත්ත හැරිලා මේසෙට අත් දෙක තියාගන්න, නීතිය කාටත් එකයි. ඒ පාරවල් දෙක කෑවට පස්සෙ කිසි දවසක ඉස්කෝලෙ නාපු හේතුව පොතේ ලියාගෙන තාත්තගෙන් අත්සන අරන් එන්න නම් අමතක කලේ නැහැ. ඒ වේවැල් පාරවල් දෙකේ මතකය හැමදාම තිබ්බා.
කතාවෙ ඉතිරි ටික. පස්සෙ දවසේ පියන් කෙනෙක් අපේ පන්තියට ඇවිත් මගේ නම කියලා අපේ ශ්‍රේනි භාර මිස් මට එයාගේ කාර්යාලයට එන්න කියලා දැනුම් දුන් බව කීවා. මට භය හිතුනා. ඒත් මටවත් මගේ යාලුවන්ටත් හිතා ගන්න බැරිවුනා. මට බයෙන් බයෙන් කාර්යාලයට ගිහිං දොරට තට්ටු කලා, එන්න පුතා ඇතුලට මිස් ආදරෙන් කතා කලා. ඇතුලට ගියාම අර කෙල්ල ඉන්නවා. මං දැනගත්තා මොකක්ද වෙලා තියෙන්නෙ කියලා. මිස් කෙලින්ම ඇහුවා. පුතා මට ඇත්ත කියන්න. ඔයා මේ නංගිගෙන් යාලු වෙන්න ඇහුවද? මම දැනගත්ත දැන් බොරු කිවිවොත් හොදටම කන්න වෙන බව. මම පිලිගත්තා. මිස් කිව්වා. බොහොම හොදයි පුතා. ඔයා වරද පිලි්ගත්ත එක. ඔයා හොද ලමයෙක් බව අපි දන්නවා.මම හිතුවා දැන් කිසි ප්‍රශ්නයක් නෑ කියලා. ඒත් මිස් කිව්වා, පුතා මේ ඉස්කොලෙ විනයක් කියාල නීතියක් කියාල දෙයක් තියෙනවා. හැමොම ඒකට අනුව වැඩ කරන්න ඕන. ඒවා කඩන ඕනෑම කෙනෙකුට කවුරු වුනත් දඩුවම් විදින්න වෙනවා. කාට හරි අපි බුරුලක් දුන්නොත් තව අය ඒ වැරැද්දම කරාවි. ඒක නිසා ඔයත් දඩුවම් විදින්න ඕන. ඔයා හොද ලමයෙක් විධියට වරද පිලිගත්ත නිසා ඒ දඩුවම මම ප්‍රසිද්ධියේ නැතිව මේ කාර්යාලය ඇතුලෙ දෙනවා. එහෙම කියලා මිස් කබඩ් එක ඇරල දිග වේවැලක් අරගෙන ඒක දුන්නක් වගේ නැව්වා. මම හිතුව අල්ලට ගහවි කියලා. ඒත් මිස් කිව්වා, පුතා මෙහාට ඇවිත් අනිත් පැත්ත හැරිලා අත් දෙක උස්සලා මේ බිත්තිය අල්ල ගන්න. එතකොට තමයි මට දෙලොව රත් වුනේ. දැන් කරන්න දෙයක් නැහැ. පස්ස පැත්තට වේවැල් පාර කන්නම වෙනවා. මම හිතට දහිරිය අරගෙන කියපු ඉරියව්වට ගියා. මිස් කිවවා. ඔන්න එහෙනම් පටන් ගමු. මේ දඩුවම ඉවර වෙලා මම කියන කම් ඔය අත් දෙක පහත දාන්න තහනම්. මිස් පාර දෙන්න කලින් දිග වේවැල මගේ තට්ටම්වලට තියලා තට්ටු කරන කොට දැනෙන භය වචනයෙන් විස්තර කරන්න බැහැ. මම ඇස් දෙක පියාගෙන දත් කූර විකාගෙන වෙන ඕනැම දෙයකට ලේස්ති වෙලා හිටියා. මිස් කීස් හඩින් වේවැල එයාගෙ ඔලුවටත් උඩින් අනිත් පැත්තට වනලා කිස් හඩින් මගේ තට්ටම් මතට වේගයෙන් පහත් කලා. පස්ස පැත්තම ගිනි ගත්ත වගේ වේදනාවක් දැනුනා. කාගෙන හිටියා. ඒ වගේ පාරවල් හයටක් ම ගැහුවා. දෙවන පාර වදින කොට මට කදුලු පැන්නා. පාරවල් හය ඉවර වෙලා මිස් කිව්වා. දැන් හරි පුතා ඔය කදුලු පිහගෙන පන්තියට යන්න. මං වේගයෙන් පස්ස පැත්ත පිරිමැද්දා. මම හොරෙන් කෙල්ලගෙ මූන බැලුවා. එයාගෙත් ඇස්වල කදුලු. පන්තියට ගියාම කොල්ලො කෙල්ලො වටකරගෙන ඇහුවා. මම වේචච දේ කිව්වා. උන්ටත් දුකයි. ගෙදර ගිහිං කාමරෙ ඇතුලෙ දොර වහගෙන කොට කලිසමයි යට කලිසමයි ගලවවා කන්නාඩියෙන් බැලුවා. රතු පාට පාරවල් තට්ටම පුරා.
මේ සිද්ධිය දුටුවාම මට මතක් වෙනවා අපේ පාසල් කාලය. මම 10 වන ශ්‍රේනියේ ඉන්න කොට 9 හා 10 සියලු සමාන්තර පන්ති භාරව සිටි මිස් හරි සැරයි. එයා දිග හීනි වේවැලක් අරගෙන පන්ති පුරා සංචාරය කරනවා දවසකට දෙවරක්. වැරදි කරන කොල්ලන්ට හා කෙල්ලන්ටත් කිසිදු වෙනසක් නැතිව වේවැල් පාර දෙනවා. පොඩ වැරදිවලට අල්ලට ගහනවා. ලොකු වැරදිවලට පස්ස පැත්තට වේවැල් පාර දෙනවා. හැබැයි කෙල්ලන්ට පස්ස පැත්තට ගහන කොට එයා ඒගොල්ල අපේ පන්ති තිබ්බ ගොඩනැගිල්ලෙ කෙලවර තිබ්ව එයාගෙ කාර්යාලයට ගෙන්නගෙන තමයි වේවැල් පාර දෙන්නෙ. මම සාමාන්‍යයෙන් හොද ලමයෙක්. වේවැල් පාර කාල තියෙන්නෙ කිහිප වතාවක් විතරයි, ඒ බොහෝ විට සාමුහික දඩුවමක් හැටියට. ඒ කාලෙ 9 පන්තිවල සිටි ලස්සන කෙල්ලක් කිහිප වතාවක්ම මං සමග හිනාවෙලා පොඩියට උකුලුමුකුලු පෑවා. මේ දැකපු අපේ පන්තියේ කොල්ලො මාව උනන්දු කලා ඒ කෙල්ලගෙන් යාලු වෙන්න අහන්න කියලා. උන්ට කෙල්ලො හිටියා. ඉතිං මම එ කෙල්ලගෙන් ඇහුවා. එයා ටිකක් තරහෙන් මගේ ඉල්ලීම ප්‍රතික්ෂේප කලා. මට ප්‍රශ්නයක් නැහැ. ඒක එතනින් ඉවරයි කියලා මම හිතුවා.